Gdzie ocean dotyka nieba…

Pierwszy raz kiedy zobaczyłam ocean, w styczniu 2014 roku, zachwyciłam się. Stanęłam przy Boca do Inferno (Usta piekieł – cóż za malownicza nazwa!) i zobaczyłam szalejącą naturę. Fale z impetem wdzierały się w skały, buchały przez skalne prześwity jak wielkie płomienie. A potem, latem zobaczyłam spokojną taflę. Delikatny wiatr poruszał fale. Gdzieś nad moją głową krążyło kilka skrzeczących mew. Wyrzucone na piasek muszle aż prosiły się by je zabrać do domu (można to robić!). W ogóle to pierwszy raz w życiu udało mi się jakieś muszle znaleźć – nad Bałtykiem nigdy się to nie udało.

W zależności od światła, pory dnia i roku ocean wygląda inaczej. Najbardziej malowniczy jest wtedy kiedy jest najbardziej niebezpieczny! Wtedy widać szalejący żywioł! Ocean wygląda jak wkurzona kobieta ciskająca patelniami w podłogę po kłótni o rozrzucone skarpetki. Przecież jeszcze chwilę temu był taki spokojny i potulny. Ale jest też zwodniczy. NIGDY nie wolno ignorować kolorów flag! Prądy oceaniczne są tak silne, że zrobić mogą krzywdę nawet doświadczonym pływakom. Ja w ogóle nie umiem pływać, ba! boję się wody! 😛 Do oceanu weszłam tylko raz, woda sięgała mi po pas, a ja piszczałam tak, że chyba mnie na Przylądku Dobrej Nadziei było słychać!

Najfajniejsze są puste plaże, wiadomo! Nikt nie lubi potykać się o cudze parawany. I kiedy ktoś przechodząc nasypie piasek na mój kocyk. Mój jest ten kawałek plaży i nie mów mi co mam z nim zrobić.. Ja najbardziej lubię plaże poza sezonem letnim albo kiedy pogoda jest do kitu. Kiedy wieje i pada, ocean jest jeszcze bardziej niespokojny, a jego obserwowanie sprawia mi przyjemność. Odpręża mnie i uspokaja.
I coś w tym jest, bo buszując w Internecie znalazłam info o tym

– spokój przynosi patrzenie na bezkres, na fale, które się nigdy nie kończą. Obserwowanie styku nieba z ziemią (wodą) wycisza i relaksuje.
– pobudza kreatywność, niweluje przeciążenie bodźcami
– działa na wszystkie zmysły – słyszysz szum fal, czujesz zapach soli, widzisz wiele odcieni błękitu i zieleni, fale są chłodne (co w upalny dzień jest bardzo przyjemnym uczuciem)
– widok wody odcina myśli kompulsywne.. Ocean jest tak inny od naszej codzienności (jeśli oczywiście nie mamy tyle szczęścia, że mieszkamy na stałe w Figueira da Foz albo w Costa Nova), że pomaga nam nabrać dystansu.
– nad oceanem wolniej płynie czas – nasz mózg wytwarza fale alfa i… nie zauważymy nawet, że mieliśmy przysiąść na piasku na chwilkę tylko, żeby popatrzeć na mewy a minęły 2 godziny 😉

• Od 2000 uznaje się, że mamy na Ziemi aż 5 oceanów – Atlantycki, Spokojny (Pacyfik), Indyjski, Południowy i Arktyczny
• Największy jest Pacyfik (zajmuje 30% powierzchni globu)
• Atlantyk zajmuje 20% powierzchni całej planety. Jest też młodszy od Pacyfiku. Powstał w czasach kiedy po ziemi biegały dinozaury (okres Jury)
• Na Atlantyku znajduje się Trójkąt Bermudzki, ale – wybaczcie – nie wybiorę się tam, żeby napisać po powrocie jak było 😉
• Niektórzy wierzą, że mityczna Atlantyda znajduje się niedaleko portugalskich Azorów lub Madery
• Nazwa „Atlantyk” wzięła się od Atlasa, tytana trzymającego na barkach cały świat. Starożytni Grecy uważali Atlantyk za wielką rzekę, a „oceanem” określali wody na zachód od ich państw-miast.
• W oceanach istnieją muzea (najbardziej znane to MUSA w Meksyku), a nawet pomniki (Chrystus z Otchłani zatopiony u wybrzeży Portofino we Włoszech)
• 94% wszystkich zwierząt żyje w oceanach
• Pod powierzchnią oceanów mogą płynąć rzeki a w głębinach chowają się wodospady kilkukrotnie większe niż Niagara!

Plaże Portugalii są piaszczyste. Na południe od Lizbony znajdziesz te najbardziej malownicze – ze skałami (osobiście szczególnie lubię Praia da Arrábida w okolicach miasta Setúbal), a w Algarve z jaskiniami i mini-plażami do których dostać się można tylko od strony wody. Na północy plaże są chłodniejsze i szersze. Rejon Nazaré i Peniche to raj dla surferów. Dużo ich można spotkać także w Sagres czyli… na portugalskim końcu świata. Sagres to najbardziej wysunięty na południe punkt Portugalii. Największą plażą (jeśli chodzi o obszar piaskowy) jest Figueira da Foz.

Na plaży można pić piwo (jeśli ktoś lubi) a wędrujący sprzedawcy oferują bolas de berlim czyli coś jak nasze pączki (z kremem lub bez). Na plażach Aveiro popularne są bolacha americana. Bary znajdziesz na każdej portugalskiej plaży, są dość oblegane a ceny w większości przystępne 😉 Bary na niektórych plażach działają całorocznie (tak było w F. da Foz). Na innych nawet w maju są jeszcze zamknięte (np w Costa Nova). Nie wiem od czego to zależy, pewnie od ilości turystów 😉

Kafle maluję od 8 lat. Kilka miesięcy temu narodził się mi w głowie pomysł by stworzyć pierwszą kolekcję azulejos, która będzie całością, opowieścią. Która pokaże czym dla mnie jest ocean, jak ja go widzę. I wierzę, że spodoba się także i Tobie. O ile oczywiście lubisz ocean.

Morza szum..., Poskromiona fala, Ocean moim domem, Syreni ogon i Piana Afrodyty – to części mojej kolekcji, które razem tworzą spójną opowieść o pięknie oceanu. Delikatne fale, wzburzony żywioł, muszle wyrzucane na brzeg i kolorowe ryby z raf koralowych. Mewy, którym ocean zapewnia pożywienie i statki, które co prawda bezpieczne na wodzie nie są, ale nie po to się je budu je by były bezpieczne.. Ocean to żywioł, piękno i tajemnica. Możesz na jego mały wycinek patrzeć w swoim domu, nawet jeśli mieszkasz daleko od wybrzeża.

Chcesz? 😉